روزمرگي

واژه هامش به فضاي خالي بين متن نامه و مرز حاشيه يا لبه برگه يا نوار كاغذ اشاره دارد. اين فضا در مكاتبات اداري براي اضافه كردن يادداشت‌هاي مربوط به متن نامه، تصاوير، نمودارها و… براي شخص گيرنده استفاده مي‌شود و اندكي با پي نوشت متفاوت مي باشد. پي نوشت بطور معمول براي نوشتن يك دستور اجرايي به كار مي‌رود كه در حقيقت كمي طولاني تر از كلمات كليدي مانند “اقدام شود” و يا “بررسي شود” است. همچنين، پي نوشت به نام پاراف نيز شناخته مي شود. در سيستم نامه نگاري ايران معمولا اين دو اصطلاح به يك معني در نظر گرفته شده و بجاي هم نيز بكار مي روند.

اصطلاح هامش و پي نوشت بيشتر در سيستم‌هاي اتوماسيون اداري به كار مي‌روند. هامش بيشتر به مطالبي اشاره دارد كه در حاشيه كاغذ و نامه و يا يك يادداشت درج مي‌شود، در حالي كه پي نوشت براي ارجاع مكتوب به شيوه‌هاي مختلف مانند اشاره به نامه هاي قبلي به كار مي‌رود.

 لازم به ذكر است كه واژه پاراف به معناي امضاي اختصاري و يا پيش‌امضا است كه بطور معمول در اصطلاحات سياسي و بانكي كاربرد دارد. در زماني كه نامه‌اي بخواهد قبل از امضا مورد تاييد قرار گيرد و يا درخواست امضايي از شخصي بالاتر انجام شود، پاراف به كار مي‌رود.

در سيستم‌هاي اتوماسيون اداري و نرم افزار دبيرخانه، ارجاع به شيوه‌هاي مختلفي انجام مي‌شود.

منبع:

https://blog.yar.cloud/%d9%87%d8%a7%d9%85%d8%b4-%d8%af%d8%b1-%d9%86%d8%a7%d9%85%d9%87-%d9%86%da%af%d8%a7%d8%b1%db%8c-%d8%a7%d8%af%d8%a7%d8%b1%db%8c-%da%86%db%8c%d8%b3%d8%aa-%d9%88-%da%86%d9%87-%d8%aa%d9%81%d8%a7%d9%88%d8%aa/